Gisteren gezien in Lumen Delft. In je buurtfilmhuis kijken is stukken comfortabler, de soep en broodjes zijn prima en het gezelschap was goed, maar het mist wel de charme van Amsterdam. Volgend jaar toch maar eens kijken of we weer naar een review / previewdag kunnen gaan van IDFA zelf.
The Other Side of Everything
Een in tweeën gedeeld appartement in Belgrado vertelt het verhaal van een familie en staat symbool voor een land in politieke onrust.
Prachtige documentaire. Hier ben ik liefhebber van. Een groter verhaal uit de geschiedenis verteld vanuit kleiner perspectief. Een familie, een appartement. Communisme, burgeroorlog, het uiteenvallen van Joegoslavië, sancties, bombardementen, revolutie, alles kwam voorbij. En mooi gefilmd ook zeg.
Heb alleen het gevoel dat soms in de vertaling iets verloren ging, gesprekken kwamen op mij soms vreemd over. Maar da's een detail, verder alles prachtig.
https://www.idfa.nl/nl/film/8498c7e5-b5df-46e3-9fbb-94274bae42d8/the-other-side-of-everything
As We’re Told
“Het is heel simpel: we doen wat ons wordt verteld.” Dat is het onthutsende antwoord van een medewerker van een Zweeds arbeidsbureau als hem gevraagd wordt naar de werkwijze van de meest impopulaire instantie van het land. En daar houdt het niet op: een voor een openbaren werkcoaches, receptionisten en psychologen in deze creatieve documentaire het falende systeem van het arbeidsbureau. Ze klagen over gebrekkige software, de veel te hoge werkdruk en ontgoochelende resultaatscores. Om de anonimiteit van de geïnterviewden te waarborgen, wordt iedereen nagespeeld door poppen van bordkarton, die met dank aan (zichtbare) poppenspelers, sprekende ogen en herkenbare mimiek al snel veranderen in mensen van vlees en bloed.
Soort debiteuren / crediteuren in 't Zweeds. Erg mooi gemaakt, prachtig en zeker origineel, maar de plot, grap of boodschap (als die er was) ontging mij totaal.
https://www.idfa.nl/nl/film/27d63a1f-77dd-4cc5-88e2-f9acde4f328d/as-were-told
Amal
Amal is veertien jaar als ze tijdens de Egyptische revolutie op het Tahrirplein belandt, nadat haar vriendje is omgekomen bij de Port Said-stadionramp. Tijdens de protesten wordt ze door de politie geslagen en aan haar haren over het plein gesleept. Deze coming of age-film volgt haar in de jaren na de revolutie.
Interessante maar vooral deprimerende docu. Het is niet goed, en het gaat daar ook nooit goedkomen. Dat gevoel kreeg ik ervan. En dit is dan nog een portret van (denk ik) een middenklasse familie (met filmcamera, vakanties aan het strand en een moeder die werkt).
https://www.idfa.nl/nl/film/9ea2b8e2-da17-4b73-9eb5-b2ae9ccfb41a/all-about-amal-8
Er was nog een vierde documentaire, Piripkura, maar ik moest helaas eerder weg.