It has a dark past—one in which a number of humans were killed. A past that caused it to christen itself “Murderbot”. But it has only vague memories of the massacre that spawned that title, and it wants to know more.
Teaming up with a Research Transport vessel named ART (you don’t want to know what the “A” stands for), Murderbot heads to the mining facility where it went rogue.
Deel twee in de geweldige Murderbot serie (zie hier mijn review van deel een). In dit deel volgen we weer de introverte SecUnit (die zichzelf Murderbot noemt) op een reis om gebeurtenissen waarover het niets meer weet uit het verleden uit te ontrafelen.
Ik vond deel een geweldig, en dit is deel is ook weer erg goed. Het hele concept van die introverte gevechtsrobot is erg grappig. Het zijn kleine dingen. Bij een gesprek met een groep mensen begint iedereen op enig moment in het gesprek naar de robot te staren, die direct naar een camera ergens in de kamer schakelt om. Te ongemakkelijk om de mensen direct aan te kijken :)
Humans are nervous of me because I’m a terrifying murderbot, and I’m nervous of them because they’re humans.
Deel drie, Rogue Protocol, ga ik zeker lezen.
When constructs were first developed, they were originally supposed to have a pre-sentient level of intelligence, like the dumber variety of bot. But you can’t put something as dumb as a hauler bot in charge of security for anything without spending even more money for expensive company-employed human supervisors. So they made us smarter. The anxiety and depression were side effects.
