Op 7 december 2004 postte ik mijn eerste foto op Flickr. Een site voor foto's met een stream van vrienden, met "sterren" (likes), tags en commentaren. En dat 2 jaar voor het ontstaan van Twitter en het openbaar gaan van Facebook.
Het duurde even voor ik er de lol van inzag, maar de jaren erna waren bijzonder. Ik heb veel mensen leren kennen die ik nog steeds (op afstand) volg, en had goeie contacten via de website. Naast leuke en mooie foto's was het ook gewoon gezellig. Er waren groepen voor interesses die je deelde. Op enig moment ben ik gaan betalen voor een abonnement.
Toen Yahoo Flickr kocht, verloor het langzaam zijn charme. Gekocht worden door Yahoo was een enkeltje vergetelheid. Ik begon Flickr minder te gebruiken, op andere plekken was meer interactie.
Maar Flickr bleef altijd een speciale plek behouden. Ik ben altijd betalend lid gebleven. En ik ben de site sinds kort weer actief gaan gebruiken.
Andere opties zoals Instagram zijn misschien populair en er is meer interactie, maar zijn voor mij niet aantrekkelijk. De inspanningen om je continu aan het scrollen te houden, de focus op de interactie-gedreven aspecten, het staat mij minder aan. Het zijn de dark patterns die horen bij een product dat helemaal gericht is op de "aandachts-economie" en zorgen voor oppervlakkige interacties.
Hoewel Flickr echt een product van zijn tijd lijkt, blinkt het nog steeds uit in kwaliteit en sfeer. De foto's zijn vaak van een hoog niveau en de interacties tussen gebruikers zijn over het algemeen positief en constructief. In een tijdperk waarin sociale media vaak gekenmerkt worden door polarisatie, biedt Flickr een verfrissende oase van rust en waardering voor fotografie.
Dat je betaald voor Flickr voelt ook goed. Misschien staat je content nog steeds bij een andere partij, strikt genomen is dat niet POSSE, maar een beetje schuiven met de "regels" vind ik prima. Het moet vooral betrouwbaar en goed voelen, en dat doet het.